دست خط سیاسی اقتصادی ۴

نگاهی به آینده

روزهای عجیبی سپری شد . ایامی که نفس های بسیاری در سینه حبس شده بود. کشوری که در لبه پرتگاه اقتصادی یک لنگه پا ایستاده بود و آماده سقوط آزادِ اقتصادش، چرا که واقف بود دوستان دور اول بین المللیش نیز ، در دور دوم دیگر یارا و تمایلی به هزینه دادن نخواهند داشت.

در این مدت شاهد سردرگمی دوستان فعال ارشد سیاسی و اقتصادی خود نیز بودیم و تماسهای مکرر ایشان گواه آن بود که بر خلاف آنچه به زبان می اورند ، قویا نگران نتیجه انتخابات امریکا بودند و اگر بگوییم با پیروزی بایدن ، پس از مدتها خواب راحتی داشتند سخنی به گزافه نگفته ایم.

👈اما منبعد چه اتفاقی خواهد افتاد ؟؟!!
👈ایران به کدام سو خواهد رفت؟؟!!
👈رفتار امریکا به چه نحو خواهد بود؟؟!!
👈متحدان بین المللی امریکا چگونه پیش خواهند رفت؟؟!!

شاید بهتر باشد تکلیف یک موضوع را در ابتدا روشن نماییم!

برجام توافقنامه ای بود که باراک اوباما در صدد بود ان را بعنوان پیش قراولی برای حل و فصل سایر موضوعات در نظر گیرد .
با انعقاد این توافقنامه ، وی به محض آنکه دریافت مقامات عالی ایران اینگونه تلقی از موضوع نداشته و صرفا رفع تحریمهای شورای امنیت را هدف قرار داده بودند ، عملا نسبت به اعمال تحریمهای ثانویه جهت جلوگیری از دسترسیهای مالی و پولی برای ایران اقدام نمود.

⚡️بنابراین نحوه عمل امریکا از دو حالت خارج نخواهد بود:

🔹 یا بازگشت به برجام را مشروط به پذیرش شروط مد نظر خود خواهد کرد و ایران را ملزم به پذیرش و تعدیل سیاستهای منطقه ای و موشکی خواهد نمود

🔹و یا بدون پیش شرط به برجام بازخواهد گشت و بمحض کوچکترین عدم همراهی ایران در پذیرش سایر سیاستهای تعدیلی مد نظر خود ، به راحتی و با همراهی #متحدین خود(که دیگر به آن هم نیازی نخواهد داشت) ، مکانیسم ماشه و فعالسازی کلیه تحریمهای لغو شده سازمان ملل متحد که میراث باراک اوباماست را فعال خواهد کرد.
در هر صورت ، اگر مشاهده نمودید ایالات متحده به سهولت به برجام بازگشت باید واقف بود که طراحی خاصی برای ادامه مسیر انجام داده است که بدترین حالت ممکن خواهد بود.

⚡️ #ایران در این میانه فارغ از مصائب زمانه خود اما بشدت گرفتار بی تدبیری ها و بی تجربگی هاست. تا سخن از این واژگان می آوریم ذهن ها به سمت و سویی خاص می رود . مثلا تا میگوییم بی تدبیری ، کلیه علائم به سوی دولت تدبیر و ... می رود و تا از تجربه سخن به میان می آید همگان به سن و سال و سنوات سکانداری متولیان توجه می نمایند در حالی که این نوع تجربه اگر کارا و اثربخش بود که کشور طی این دهه ها سیری نزولی نمی یافت.
مسیر تدبیر و تجربه از توانایی #فرآیند سازی و #شبکه سازی سیستمی و انسانی می گذرد . خلا این موضوع را در کلیه شئون این کشور از اداره در بالاترین سطوح تا یک دهستان کوچک می توان به خوبی دریافت. این دو مولفه در بطن خود دنیایی حرف دارد اما دریغ که در بین مقامات ایران دانش و نگاه به این مقوله ها بسیار سطحی و کم عمق است و به یقین کلیه بحران هایی که در حوزه های مختلف سیاست داخلی و خارجی و اقتصادی و اجتماعی با آن دست و پنجه نرم می کنیم با کیفیت فهم و اجرای این مولفه ها ارتباط مستقیم دارد .
این روزگاران دیگر تابع افراد نیست و این که در کشور ما افراد پوپولیست اینگونه جولان می دهند به دلیل ضعف در برقراری و به کارگیری همین مسائل است.
حال بسیاری به انتظار نشسته اند تا با رفتن این و آمدن آن ، این کشور را دچار تحولی عظیم در حوزه های مختلف نمایند اما دریغ که می دانیم (آن یکی ها نیز) جز پاره ای کلی گویی ها ، سخنان عامه پسند و پشت تریبونی، چیزی در آستین ندارند تا به ما و شما عرضه نمایند . بگذریم...

سیاست خارجی هر کشور برآیندی از سیاست داخلی آن است و کشور ما نیز از این مقوله مستثنا نیست. ایرانیان باید بیاموزند که زمانی خواهند توانست در نظام بین الملل حضوری اثربخش و مفید داشته باشند که در درون خود نیز اثر بخش ظاهر شده باشند.
🔹امکان ندارد کشوری، مردمانش هر روز فقیر و فقیر تر شوند اما مدعی باشد در اقتصاد و سیاست بین الملل حرفی برای گفتن دارد.
🔹امکان ندارد مردمان کشوری در درون خود فرهنگ و تحمل گفتگو و پذیرش تضارب آراء را نداشته باشند و در دیپلماسی بین المللی و کسب منافع ، حرفی برای گفتن داشته باشند.
🔹امکان ندارد در درون احترام به عقاید ، فرهنگ ها و تفکرات نهادینه نباشد اما انتظار داشته باشیم در نظام بین الملل مورد توجه و احترام جامعه جهانی باشیم.

❇️ایرانیان هر زمان قادر بودند ارتباط همزمان و شبکه ای بین مولفه های داخلی و بین المللی را به #درستی دریابند ، آنگاه می توانند با توجه به ظرفیتهای ناب و بالقوه در دسترس، آینده ای درخشان را برای کشور خود ترسیم نمایند.

مجید شرفخانی
۴ آذر ماه ۹۹